sakinlikten korkuyor belki

sakinlikten korkuyor belki

öldü ölecek bir ağacın serin gölgesinde zaman geçirmek
dünyayı,ve bir çiçeğin nefesinin kalıntılarını izlemek.
sonsuzluğu hiç söz vermemiş olan zaman geçtikçe
bitim biraz daha yaklaşıyormuş gibi

sonsuz olan her yıldıza bakışında
buz gözleri donuyor,öylece kalıyor
sürünüp gidiyor üç beş damla yaş
ne düşünüyor acaba

çıplak ayaklarına değen her yaz esintisinde
ürküyor,sakinlikten korkuyor belki
biliyor çünkü ruhunun hareketli varlığına
bedeninin uyum sağlayamadığını
keşke diyor,aklıma esse,öpse o rüzgar

kusursuz bir rüyanın gerçek olması gibiydi
bakınca kendi ruhunun karanlığını gördüğün gözleri..
gerçi..
şimdi düşündüm de,o hiç gözlerini açmamıştı ki.