Adı Behiye olabilir.

Normal bir insan için bile gayet küçük olan tabure bozmasına o kadar uzun süredir oturuyorum ki,sıcaklığı rahatsız etmeye başladı. Oturduğum sürenin fazlasını, fazla kırmızı rujlu genç olmayan, yaşlı hiç olmayan kadının tırnaklarına dalarak geçirdim. Azını da buradan ne zaman kalkacağımı düşünerek.

Yahu diyorum oğlum eray, istenileni hep yaptın, yaptın sık sık sevindin. Hayatta pek zorlanmadın, hemen yapamadığın oldu göreceli bir çoklukta çalıştın ve başardın falan,bunlar neden olmadı? Ya oğlum, senin derdin neden bunlar oldu, Bunlar düşünerek başlanacak şeyler değil, sonunu düşünmek hele hiç sağlıklı değil. Ya niye böyle.

Kadın oğluyla beraber gitti, bu çocuğu 10 yaşında falan mı doğurdu?

Heh, yalnız kaldık.

Ben hiç yalnız kalmam, yalnız olduğum an karnıma dayanılmaz ağrılar girer, elim hep klişe ve sıkıcı o mesajları yazar sonra. Geri dönerim her nefret etmediğime.

Doğrulup otobüse bineyim, eve gidip biraz yatayım.

4 gündür bunlara verdiğim uykum geri gelmiş.