Bu mevsimler

izleri geriye takip ediyorum
yaptığım tek şey bu
izleri
takip etmek.

her tutmaya çalıştığımda
zamanın kirli kalıntılarını
capcanlı hissediyorum kendimi
bir o kadar da ölü.

düşünceler ve anılar
şu yapraklar gibi düşecekler
bir karışıklık melanjı
güzellik ve kırılganlık

ya rüzgar çarptı
binbir parçaya ayırdı
ya da bir yığının içine süpürüldü
bir oldu.
bilemiyorum

iki türlü de üzerine basabilirim
yanlışlıkla
kuru yapraklara basınca beni tatmin o sesi çıkarır
tatmin olur muyum ?

belki güzel bir manzara görürüm
demir dudaklarım o gün kırılır bükülür
hatırlarım
ruhumun da gülmemle ahenk içinde var olduğu zamanları

cevapları arıyorum,ama cevap çok basit
hepsi bu kuru yapraklarda yazıyor işte

bu mevsimler,
kahretsin
onlar hayatlarımıza çok benziyor

biraz uzanıp opak gökyüzüne bakarım
madem mevsimler hayatlarımıza benziyor
belki uzun zaman sonra dua bile ederim
sonbahar gelsin diye
tekrar dünyaya
tekrar ruhuma.