Tek basına duruyordu, bası one egikti, bir kose basında yere cokmustu, gozleri donuk donuktu..
"meraba, dunyadan iki kisi nefret edelim mi?"
guldu..ara sıra anlamlı anlamsız guler.. o zaman istisnasız her seferinde dunyam aydınlanır..
"bendeki dunya nefreti senin dunyanı da iyice karartır.." dedi, sesi birden ciddilesti.
onu tam da o noktada kaybetmeye cok yakın oldugumun farkındaydım. incelikli davranmaya calısarak yeniledim:
"dunyadan iki kisi nefret etmemizin serefine iki kadeh sarap icelim mi?"
"olur.."
bakkaldan bir kosu bir sise sarap alıp geldim, iki de plastik bardak..
sarabını icerken ayva kıvamında gulumsuyordu..
"ya yere bakarsın ya da goge.. yanında gokyuzune bakasım geliyor.." dedi sırıta sırıta..
"ne mutlu bana.." dedim neseyle..
Dunyayı sevmek icin artık iki kisiydik..
Melankoli mi?
O ellerimden tutunca kalabalık oldum, dagıldı gitti.
14 Nisan 2013 Pazar
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)