Sistematik iyileşme

Siyah beyaz bir dünyada yaşıyorum diyemem kendime
Ama ara sıra paletteki renklerim bulanmıyor da değil
Sevgi ve tutkunun kırmızı olmaktan çıktığı zamanlar oluyor
Siyah ve gri bulantısı kaplıyor bazen sıska ruhumu.

Öyle zamanlarda maviler artık güzel değiller
Kendimden tiksinmemin dilsiz anlatıcılarına dönüşüyorlar
Sanki her birini tek tek kusuyormuşum da
Var olmalarına bile sitem edip kendinden iğreniyor hepsi.

Doğa pastellerle birazcık bile yansıtılamıyor
Aynaların her biri tek tek kırılıyor
Minicik bir ışık süzmesi dahi hayat bulamıyor çünkü
Gösterilememesinin yarattığı büyük gölge altında.

Gün gelirde bu çimlerin yeşerdiğini görebilirsem eğer
Dönerse evsizlerin yüzleri griden soluk beje
Belki o an öğrenirim geriye dönüp bakmayı, unutmayı
Geçmişteki tüm o gri ve siyahları.